Fazla söze gerek yoktu. Özü ve sözü birdi ne demek istiyorsa direkt onu söyledi ona göre vaatlerini sıraladı gevelemedi. Ne yapacağım dediyse yaptı. Hayaldi gerçek oldu en büyük sloganıydı. Diğerleri tepinip durdu. Traktörlerden inmedi. Sahte sempatik hareketleri onh kurtarmadı. Sahte gülüşler aldatmaca sözler onu kurtarmadı. Muharrem amcadan bahsediyoruz. Sekiz köşe kasketiyle eskilere götürmeye çalışsada milletimiz eskiye dönmek değil yeni şeylere ve yerlere yelken açmak daha mantıklı dedi.
Muharrem kaybetti. Hem kendi partisinde hemde millet nezdinde. Doğruydu saf dediğimiz kemal kılıçtar dede uyanık çıktı kendisine bir çok kez aday ve rakip çıkan muharrem amcayı harcamıştı. İyide yaptı aferin ona. Şimdi muharrem AKP ye veya MHP ye geçmezse iyidir. Siyaset bu en keskin sağcısı akabiliyor sola, en fanatik solcusu akabiliyor sağa. Demedi demeyin Hele muharrem amcanın "ADAM KAZANDI" sözünden sonra neden olmasın. (Bizimkiler alırmı almaz mı orası ayrı ama biraz rahleyi tedrisattan geçip ve birkaç onarım tamirat yapıldıktan sonra olabilir gibi :)
Bu kısa hatırlatmalardan sonra muazzam yemin törenine gelelim...
Temmuzun başları hafif meltemli hava bir sessizlik var ankara sokaklarında bir bekleyiş var diğer millet cephelerinde. Ve nihayet göründü Uzun adamın arabası. O aracı karizmatikleştiren biri vardı içinde, yeni türkiyenin "başkanını" taşıyan. İndiler ama ne iniş, kalplere daldılar ama ne dalış konuşuyordu. Yeminine sıra geliyordu. 1001 pare toplar atılmıştı. Adına sikke tarzında olmuş gibi 1 liralara imzası atılmış şekilde paralar dağıltıldı halka. Abı hayat suları içildi. Cülüs, (tahta oturma merasimi) devam ediyordu...
Şeyhülislamın öncesinde duası olmuştu...
Bu muaazam alemetleriyle "Sultanlık anadoluya geri döndü" derken yeni adıyla;
Saadeti vatanımıza ve ihtişamı Anadoluya bir Adam atandı. "MUHTEŞEM BAŞKAN"
